١٧ – بَابُ صَلَاةِ الۡقَاعِدِ
17. Bab shalatnya orang yang duduk
١١١٣ – حَدَّثَنَا قُتَيۡبَةُ بۡنُ سَعِيدٍ، عَنۡ مَالِكٍ، عَنۡ هِشَامِ بۡنِ عُرۡوَةَ، عَنۡ أَبِيهِ، عَنۡ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنۡهَا أَنَّهَا قَالَتۡ: صَلَّى رَسُولُ اللهِ ﷺ فِي بَيۡتِهِ وَهُوَ شَاكٍ فَصَلَّى جَالِسًا، وَصَلَّى وَرَاءَهُ قَوۡمٌ قِيَامًا، فَأَشَارَ إِلَيۡهِمۡ أَنِ اجۡلِسُوا، فَلَمَّا انۡصَرَفَ قَالَ: (إِنَّمَا جُعِلَ الۡإِمَامُ لِيُؤۡتَمَّ بِهِ، فَإِذَا رَكَعَ فَارۡكَعُوا، وَإِذَا رَفَعَ فَارۡفَعُوا). [طرفه في: ٦٨٨].
1113. Qutaibah bin Sa'id telah menceritakan kepada kami, dari Malik, dari Hisyam bin 'Urwah, dari ayahnya, dari 'Aisyah radhiyallahu 'anha bahwa beliau berkata: Rasulullah shallallahu 'alaihi wa sallam pernah shalat di dalam rumahnya dalam keadaan beliau sakit sehingga harus shalat dengan duduk. Orang-orang ikut shalat di belakang beliau dengan berdiri. Lalu beliau mengisyaratkan kepada mereka agar duduk. Selesai shalat, beliau bersabda, “Imam itu hanyalah dijadikan untuk diikuti. Apabila imam ruku', ruku'lah kalian. Apabila imam bangkit dari ruku', bangkitlah kalian.”